Νωρίς το πρωί της 13ης Ιουνίου, το Ισραήλ εξαπέλυσε αεροπορική επίθεση κατά του Ιράν, σκοτώνοντας μέχρι σήμερα πάνω από 224 ανθρώπους. Πρόκειται για τη σοβαρότερη παραβίαση της ιρανικής κυριαρχίας από τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ ιρανοϊρακινό πόλεμο της δεκαετίας του 1980, ο οποίος γίνεται ευρέως αντιληπτός ως προσπάθεια μεσολάβησης για τη διάλυση της εκκολαπτόμενης Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Nina Farnia - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Στο εναρκτήριο σάλπισμά του, το Τελ Αβίβ δολοφόνησε κορυφαίους διοικητές του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC), επιστήμονες και ακαδημαϊκούς, πλήττοντας οικιστικά συγκροτήματα και κατοικίες καθηγητών. Ο πόλεμος συνεχίζεται την πέμπτη ημέρα του, με το Ισραήλ και την Ουάσιγκτον να επιδιώκουν ανοιχτά την κατάρρευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας και τη συντριβή της αντιιμπεριαλιστικής αντίστασης της περιοχής.
Οι ειδήσεις αναφέρουν ότι το Ισραήλ έχει βομβαρδίσει δύο νοσοκομεία στην Τεχεράνη, ιρανικά αεροδρόμια, το Υπουργείο Εξωτερικών, τον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα του Ιράν κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης και κάποιες κρίσιμες υποδομές. Το Ιράν απάντησε γρήγορα και αποφασιστικά σε αυτοάμυνα, αποδεικνύοντας ότι οι στρατιωτικές του δυνατότητες δεν έχουν μειωθεί και πως αποτελεί πολύ μεγαλύτερη απειλή για τα στρατιωτικά, πληροφοριακά και οικονομικά συμφέροντα του Ισραήλ από ό,τι είχε προβλέψει το Τελ Αβίβ.
Ένας επιθετικός πόλεμος, by the book
Το Ιράν ισχυρίζεται ότι κατέρριψε τέσσερα βομβαρδιστικά F-35, το πιο πολύτιμο μαχητικό αεροσκάφος των ΗΠΑ. Αν και η Τεχεράνη δεν έχει ακόμη προσφέρει οπτικές αποδείξεις για αυτό, η αμερικανική στρατιωτική εργολήπτρια Lockheed Martin είδε την τιμή της μετοχής της να πέφτει μετά την προβολή των αναφορών. Εν τω μεταξύ, οι εγκαταστάσεις πυρηνικής ενέργειας και βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν παραμένουν λειτουργικές και η αεράμυνα της χώρας είναι και πάλι σε λειτουργία μετά τα σοκαριστικά γεγονότα της Παρασκευής.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, οι ενέργειες του Ισραήλ συνιστούν κατάφωρη πράξη επίθεσης. Το άρθρο 2(4) του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει κατηγορηματικά:
«Όλα τα μέλη απέχουν στις διεθνείς σχέσεις τους από την απειλή ή τη χρήση βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους».Οι επιθέσεις αυτές πληρούν επίσης το όριο του «εγκλήματος επίθεσης», όπως ορίζεται στο άρθρο 8α του Καταστατικού της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ), το οποίο ορίζει ένα τέτοιο έγκλημα ως εξής:
Ο σχεδιασμός, η προετοιμασία, η έναρξη ή η εκτέλεση, από πρόσωπο που βρίσκεται σε θέση να ασκεί ουσιαστικά τον έλεγχο ή να κατευθύνει την πολιτική ή στρατιωτική δράση ενός κράτους, μιας επιθετικής πράξης η οποία, λόγω του χαρακτήρα, της σοβαρότητας και της κλίμακας της, συνιστά πρόδηλη παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών."Τι γίνεται λοιπόν με τα αντίποινα της Τεχεράνης κατά του Τελ Αβίβ; Η στρατιωτική απάντηση του Ιράν προστατεύεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο επιβεβαιώνει το εγγενές δικαίωμα της αυτοάμυνας έναντι ένοπλης επίθεσης:
«Καμία διάταξη του παρόντος Χάρτη δεν θίγει το εγγενές δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής αυτοάμυνας σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης κατά μέλους των Ηνωμένων Εθνών, μέχρις ότου το Συμβούλιο Ασφαλείας λάβει τα αναγκαία μέτρα για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας».Το Τελ Αβίβ και οι υποστηρικτές του στις δυτικές πρωτεύουσες έχουν προσπαθήσει να πλαισιώσουν την επίθεση του Ισραήλ ως πράξη «αυτοάμυνας» έναντι μιας πιθανής ιρανικής επίθεσης «κάποια μέρα», αλλά όπως και το Δόγμα Μπους που επιδίωξε να ομαλοποιήσει τις προληπτικές επιθέσεις εναντίον αντίπαλων κρατών των ΗΠΑ, δεν υπάρχει κανένα διεθνές δίκαιο που να το επιτρέπει αυτό.
Η σιωπή του ΟΗΕ, ο Άξονας της Αντίστασης μιλάει
Οι νομικοί επιστήμονες αναγνωρίζουν ότι το διεθνές δίκαιο είναι δομικά εκτεθειμένο - ακόμη και ανίκανο και συνυπεύθυνο - όταν πρόκειται για την κυριαρχία των κρατών που αποτελούν στόχο των δυτικών δυνάμεων.
Η συνεχιζόμενη γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα και οι επανειλημμένες παραβιάσεις των συμφωνιών κατάπαυσης του πυρός που μεσολάβησαν οι ΗΠΑ στη Λωρίδα και στο Λίβανο καταδεικνύουν έντονα την παράλυση των διεθνών θεσμών. Μόνο μέσω αποφασιστικών πρωτοβουλιών κρατών του Παγκόσμιου Νότου, όπως η Νότια Αφρική, οι παραβιάσεις του Ισραήλ στη Γάζα έχουν αντέξει οποιονδήποτε διεθνή νομικό έλεγχο - όπως στις υποθέσεις που κατατέθηκαν στο Διεθνές Δικαστήριο (ΔΔΔ) για να εκδικαστούν οι γενοκτονικές ενέργειες του Ισραήλ και στο ΔΠΔ για να τιμωρηθούν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και ο πρώην υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ για εγκλήματα πολέμου.
Όπως εξηγεί στο The Cradle ο Mohsen Baharvand, πρώην αναπληρωτής υπουργός στο υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν:
«Παρόλο που τα νομικά και πολιτικά θεμέλια της υπάρχουσας διεθνούς τάξης έχουν γίνει αδύναμα και σαθρά και το διεθνές δίκαιο έχει περιθωριοποιηθεί, τα θεμέλια του διεθνούς δικαίου δεν έχουν χάσει εντελώς την ισχύ τους και οι κανόνες του παραμένουν οι κανόνες που διέπουν τη διεθνή τάξη».Πολλές κυβερνήσεις συμμερίζονται αυτή την ανάγνωση των ασυμμετριών του δικαίου και έχουν υποστηρίξει δημοσίως το κυρίαρχο δικαίωμα του Ιράν στην αυτοάμυνα. Ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Wang Yi δήλωσε στον Ιρανό ομόλογό του, Abbas Araghchi:
«Η Κίνα καταδικάζει ρητά την παραβίαση της κυριαρχίας, της ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράν από το Ισραήλ ... [και] υποστηρίζει το Ιράν στη διαφύλαξη της εθνικής του κυριαρχίας, την υπεράσπιση των νόμιμων δικαιωμάτων και συμφερόντων του».Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει τις ενέργειες του Τελ Αβίβ ως «σαφή παραβίαση του Χάρτη του ΟΗΕ και των καθιερωμένων αρχών του διεθνούς δικαίου». Ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Σεχμπάζ Σαρίφ χαρακτήρισε τις επιθέσεις «απρόκλητες» και «βαθιά ανησυχητικές», προειδοποιώντας για ευρύτερη αποσταθεροποίηση. Η Βενεζουέλα, η Κούβα και άλλα συμμαχικά κράτη προχώρησαν σε παρόμοιες καταγγελίες.
Εγκλωβίζοντας την Κίνα, επιτίθεται στους εταίρους της
Με τη «διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες» να έχει αποκαλυφθεί ως δυτικό εργαλείο εξαναγκασμού, το πολυπολικό όραμα με επικεφαλής την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν και άλλους αντιμετωπίζει τώρα μια κρίσιμη δοκιμασία. Η ενορχηστρωμένη από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ επίθεση στο Ιράν δεν είναι μεμονωμένη - επιδιώκει να στείλει σοκ σε όλη την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.
Το Ιράν διαδραματίζει στρατηγικό ρόλο σε αυτό το αναδυόμενο μπλοκ, διατηρώντας ισχυρούς δεσμούς ασφαλείας, στρατιωτικούς και οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία, την Κίνα, τη Βενεζουέλα, το Σουδάν, την Υεμένη και τις δυνάμεις αντίστασης στην Παλαιστίνη, το Λίβανο και το Ιράκ. Αυτές είναι οι πρώτες γραμμές της αντίστασης στην παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ.
Από την εποχή της διακυβέρνησης Ομπάμα, η Ουάσινγκτον έχει προσδιορίσει ρητά την Κίνα ως τον κύριο αντίπαλό της. Υπό τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο υβριδικός πόλεμος έχει ενταθεί. Σήμερα, οι ΗΠΑ στοχεύουν τους Κινέζους συμμάχους για να σπάσουν τους περιφερειακούς δεσμούς και να καθυστερήσουν την πολιτική και οικονομική άνοδο της Ασίας.
Αλλά η ιστορία δεν μπορεί να σταματήσει. Το Ιράν, η Ρωσία και κυρίως η Κίνα όχι μόνο άντεξαν αλλά και αναδείχθηκαν ισχυρότερες. Οι υβριδικοί πόλεμοι σε καθένα από αυτά τα έθνη ξεκίνησαν πριν από δεκαετίες και το καθένα έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ανθεκτικό και έξυπνο όχι μόνο στο να παραμένει σταθερό σε εθνική κλίμακα, αλλά και στο να ευθυγραμμίζει τα ηπειρωτικά και γεωπολιτικά του συμφέροντα καθώς ανεβαίνει.
Στο πεδίο της μάχης, οι ανερχόμενες ευρασιατικές δυνάμεις έχουν αποδείξει τις ικανότητές τους. Αλλά η διπλωματία παραμένει το πιο αδύναμο μέτωπό τους. Η πυρηνική συμφωνία με το Ιράν ήταν ένα δόλωμα και μια εξαπάτηση. Το ίδιο και οι συνομιλίες κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα και τον Λίβανο. Αυτή η διαπραγματευτική τακτική -γνωστή στην εταιρική κουλτούρα των ΗΠΑ- χρησιμεύει για να αποσπάσει παραχωρήσεις ενώ παράλληλα προωθεί την επιθετικότητα.
Οι ΗΠΑ παραμένουν η πιο τρομερή αυτοκρατορία στην ιστορία. Αγνοεί τις συνθήκες, καταπατά το διεθνές δίκαιο και ξαναγράφει τους κανόνες για να εξασφαλίσει κέρδη μέσω του πολέμου. Το αξίωμα του Clausewitz δεν ισχύει πλέον- για τις ΗΠΑ, ο πόλεμος δεν είναι πολιτική με άλλα μέσα - είναι κέρδος με άλλα μέσα.
Η διπλωματία από μόνη της δεν μπορεί να σταματήσει τον αυτοκρατορικό μηχανισμό. Η έκβαση αυτής και άλλων διαρκή συγκρούσεων που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ θα καθοριστεί στο πεδίο της μάχης. Όσο πιο γρήγορα το ευρασιατικό μπλοκ ενστερνιστεί αυτή τη σκληρή αλήθεια, τόσο πιο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η ισορροπία.